27 Σεπτεμβρίου 2021
Και πριν αρχίσουν οι δικές σας εκθεσιακές ιστορίες, ας ρίξουμε μια τελευταία ματιά στο παρόν, που είναι ταυτόχρονα και μια αρχή, ένα restart, ή για να είμαστε και πιο της μόδας, ένα "reset". Δηλαδή, όχι απλά μια επανεκκίνηση, αλλά ένας επαναπροσδιορισμός, μια αναζήτηση μιας νέας εκθεσιακής ταυτότητας.
Ποιος, αλήθεια, δε θυμάται αυτό το τελευταίο μήνυμα στις οθόνες των χειμερινών κινηματογράφων, “Ραντεβού τον Σεπτέμβρη’’; Έτσι, από 1η Σεπτέμβρη όλη η εκθεσιακή κοινότητα στη χώρα ζει την επανέναρξη των εκθεσιακών δραστηριοτήτων. Και πλέον, οι εκθέσεις δεν προγραμματίζονται απλά, αλλά αναγγέλλονται με κάθε επισημότητα, με ημερομηνίες, εκθεσιακά κέντρα και όλα τα συναφή.
Μπορούμε άραγε να μιλάμε για μια "επιστροφή στην κανονικότητα"; Γιατί, μπορεί να βάλαμε τα καλά μας, να ετοιμάσαμε τις σχολικές μας τσάντες με όλα τα σχετικά, να βάλαμε την καλή μας εκθεσιακή φορεσιά, να κάναμε και τη δέηση στην Παναγία για να ξορκίσουμε τον ‘’δαίμονα’’ ιό, αλλά το μούδιασμα εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι σαν τον αθλητή που έχει μείνει εκτός αγώνων για μήνες μετά από τραυματισμό. Όσες θεραπείες και φυσιοθεραπείες και να έχει κάνει, οι πρώτες εμφανίσεις του σίγουρα δεν μπορεί να είναι στο επίπεδο που ήταν πριν τον τραυματισμό του.
Γιατί, πραγματικά, ο κλάδος των εκθέσεων όχι απλά τραυματίστηκε, αλλά έφθασε στην πλήρη καθίζηση, αναγκάζοντας όλους εμάς να ζούμε σε ένα καθεστώς παρατεταμένης αγωνίας και άγχους, σχετικά με το επαγγελματικό μας μέλλον.
Και ας μην μας ξεγελούν οι επιστρεπτέες, που άλλωστε για κάποιους ήταν μηδαμινές, ιδίως για τους μικρότερους. Γιατί εδώ δεν αρκεί να λέμε ‘’δος ημίν σήμερον’’. Υπάρχει μπροστά και ένα τεράστιο αβέβαιο μέλλον, μια προοπτική που οι περισσότεροι δεν μπορούν ακόμα να διακρίνουν. Ίσως γιατί αυτή η προοπτική για τους περισσοτέρους, δεν αρκεί για να συνεχίζουν να είναι στον χώρο.
Σκληροί, δύσκολοι καιροί. Θα μου πείτε, έτσι δεν ήταν πάντα; Δε διαφωνώ, αλλά όπως ξέρετε, στο άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον στο οποίο όλοι ζούμε, το δικαίωμα στο όνειρο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Η πίστη ότι οι καλύτερες μέρες έρχονται και εμείς απλά οφείλουμε να οργανωνόμαστε, να εξελισσόμαστε, για να τις ζήσουμε όσο γίνεται γρηγορότερα και σε όσο το δυνατό πιο μεγάλη διάρκεια και ένταση.
Το πρώτο crash test έγινε. ΔΕΘ 2021, με μάσκες, πρωτόκολλα και όλα τα σχετικά. Είναι το πρώτο δείγμα θετικό, ή απλά επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μας;
Θα επανέλθω σε κάτι που είχα αναφέρει και παλαιότερα, σε μια άλλη ιστορία. Ότι δηλαδή η κανονικότητα της μετά κόβιντ εποχής δεν είναι, και δε θα είναι η ίδια κανονικότητα με αυτήν της προ κόβιντ. Είναι μια νέα πραγματικότητα, γιατί έχουμε μπει σε μια νέα εποχή. Και όσοι επισκέφτηκαν τη ΔΕΘ, ή όσοι την έζησαν σαν εκθέτες, ή με όποια άλλη εκθεσιακή ιδιότητα, μπορούν να το προσυπογράψουν. Δεν ήταν η ΔΕΘ όπως την ξέραμε, ούτε σαν μέγεθος, ούτε σαν επισκεψιμότητα, ούτε σαν συμμετοχές. Για να βγάλουμε όμως ασφαλέστερα συμπεράσματα, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και τον απόηχο από τις άλλες διοργανώσεις που περιμένουμε με ενδιαφέρον - και κάποιες έχουν ξεκινήσει να πραγματοποιούνται.
Και πέραν των όποιων υγειονομικών ή άλλων μέτρων, όλοι εμείς οι εκθεσιακοί, οφείλουμε να χτίσουμε το δικό μας "τείχος ανοσίας", απέναντι στο ερασιτεχνισμό ή τον ημιεπαγγελματισμό και στον κακό, αθέμιτο ανταγωνισμό. Πώς; Ευνοώντας τις υγιείς συνεργασίες, και "αναγκάζοντας" τις ηγεσίες να λάβουν μέτρα ενίσχυσης του κλάδου, μέτρα εξυγίανσης και διόρθωσης των ανορθογραφιών και των αδικιών.
Και τελειώνοντας, για να χαλαρώσουμε λιγάκι, μια και η ζωή δεν είναι μόνο επάγγελμα, σας συνιστώ να ακούσετε το μουσικό έργο του Modest Mussorgsky "Εικόνες από μία έκθεση", που είναι μια σουϊτα για πιάνο σε δέκα μέρη, εμπνευσμένο από την επίσκεψη του συνθέτη στην έκθεση του ζωγράφου Victor Hartmann. Ο λόγος προφανής. Δεν είναι θαυμάσιο που οι εκθέσεις μπορούν να εμπνέουν ακόμα και καλλιτέχνες;
Δημήτρης Θεολογίτης
Βρείτε εδώ την πλήρη ατζέντα με όλες τις εκθέσεις που θα πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα!
Μοιραστείτε το άρθρο
Οδηγός Αγοράς
Πιο πρόσφατα
