Μαθήματα Εκθεσιακής Ιστορίας ή Ιστορίες Εκθεσιακής Τρέλας

Μαθήματα Εκθεσιακής Ιστορίας ή Ιστορίες Εκθεσιακής Τρέλας
Εκθεσιακές Ιστορίες

Μάθημα 1ο

2 Μαρτίου 2020 Σήμερα θα μιλήσουμε για εκθέσεις, εκ του αρχαίου ρήματος εκτίθημι, που σημαίνει τοποθετώ σε υπαίθριο ή δημόσιο χώρο, ή παρουσιάζω σε κοινή θέα, σύμφωνα με τα λεξικά. Και για να γνωριστούμε και να συστηθούμε: Δημήτριος Θεολογίτης, γεννηθείς εν Αθήναις εν έτει 1959, λίγο δηλαδή πριν την επίσημη έναρξη των μεταπολεμικών εκθέσεων στην Αθήνα, με τις πρώτες Διοργανώσεις στο Ζάππειο. Άρα, όπως καταλαβαίνετε γεννήθηκα μέσα στις εκθέσεις και έμελλε τελικά να εκτεθώ, ευτυχώς όχι ανεπανόρθωτα, στα μάτια ενός χώρου που ανέκαθεν απέπνεε μια παράξενη μαγεία, κάτι μυστηριακό και ταυτόχρονα πολύ ελκυστικό σε όποιον αποφάσιζε να αφεθεί σ΄ αυτόν. Απόφοιτος Λεοντείου Λυκείου Πατησίων και Οικονομικού Τμήματος της Νομικής, (Π.Ο.Ε. τη λέγαμε τότε) εν έτει 1982. Τώρα θα μου πείτε, πώς εσύ με τα γαλλικά σου, το πιάνο, άντε και το Πτυχίο των Οικονομικών, βρέθηκες στον χώρο των εκθέσεων, να εκτίθεσαι καθημερινά σε χιλίους κινδύνους, ημερομηνίες που τρέχουν, προσωπικό, ξυλοκατασκευές, δομές αλουμινίου, μαστοράντζα, κ.λπ... Θα σας πω. Όλα έχουν την εξήγησή τους στην αρχή της δημιουργίας τους, αν και τη στιγμή που γίνονται φαίνονται σα να πρόκειται για μια τελείως φυσιολογική επιλογή. Και εξηγούμαι: Μετά τον στρατό, γύρω στα 1984 και ψάχνοντας για δουλειά, αποφασίζω μια ωραία πρωΐα να ακολουθήσω τη θεία μου, αδελφή του πατέρα μου, τη συγχωρεμένη πια Καλλιόπη Θεολογίτου, σε δύο διάσημες εκθέσεις τροφίμων του εξωτερικού, που φυσικά γίνονται ακόμα. Είχε αναλάβει με δημοπρασία, μέσω Ο.Π.Ε., την κατασκευή των κλαδικών Ελληνικών περιπτέρων στην έκθεση SIAL Παρισίων και ANUGA Μονάχου. (Παρένθεση: Κάποιοι πολύ ολίγοι πλέον εναπομείναντες εν ζωή, μπορεί να τη θυμούνται, γιατί μαζί με τη θρυλική Σκαλοθέου ήταν από τις ελάχιστες γυναίκες στον χώρο των εκθέσεων. Η Σκαλοθέου στη διοργάνωση, βλέπε Linea, η Θεολογίτου στις κατασκευές. Kαι οι δύο βέβαια, με το Θεό μέσα τους, στο όνομά τους δηλαδή). Έ… αυτό ήτανε! Κόλλησα το εκθεσιακό - λεγόμενο - μικρόβιο, ή τον ιό των εκθέσεων, για να είμαστε πιο επίκαιροι και παρόλες όλες τις θεραπείες του τύπου, ‘’μα εσύ γραμματιζούμενος άνθρωπος, πτυχιούχος, θα γίνεις εκθεσάς;’’ ή ‘’ε, δεν κάνεις γι΄ αυτήν τη δουλειά, μπες σε καμιά τράπεζα καλύτερα’’. H αρρώστια; Ανίατος! Έτσι απέκτησα εκθεσιακά αντισώματα και με όπλο το φιλότιμο, ξεκίνησα το μεγάλο, όπως αποδείχτηκε, εκθεσιακό ταξίδι… και μη φανταστείτε γραφεία, γραμματείς και φαρισαίους, άφθονο προσωπικό, ή άλλες ανέσεις. Ένα γραφείο 40 τετραγωνικών, στον τέταρτο όροφο, Χαριλάου Τρικούπη 61 στα Εξάρχεια… Θυμάμαι ακόμα όταν πήραμε για πρώτη φορά στα χρόνια αυτά, συσκευή fax, και με πόση αγωνία περιμέναμε να βγει αυτό το ειδικό αυτογραφικό χαρτί μετά από τον περίεργο τσιριχτό ήχο που έδειχνε ότι η εκτύπωση αρχίζει. Απλός εργάτης λοιπόν, με κλειδί allen ανά χείρας, βοηθός, βοηθού μάστορα, που περίμενε να του δώσω με το ένα μου χέρι την τραβέρσα του αλουμινίου με ξεβιδωμένο το βιδάκι και με το άλλο την κολώνα των 2,50 μέτρων, για να τη σφίξει απλά στην επόμενη κολώνα, και για να μην χάνεται χρόνος και για να μην κουράζεται και ο μάστορας. Και αμέσως μετά σε χρόνο dt, να του δώσω πάλι κολώνα, τραβέρσα αλουμινίου, πανουδάκι μελαμίνης, τραβέρσα αλουμινίου, μεγάλο πανό μελαμίνης, τραβέρσα αλουμινίου, μετόπη, τραβέσα οροφής κ.λπ. Άσε το ανέβα - κατέβα στις σκάλες… Γιατί τότε, στις άγριες, κατ΄ άλλους ρομαντικές εποχές, 2 άτομα στήναμε όλο το κτίριο 7 στην ΔΕΘ στις κλαδικές του ΕΟΜΜΕΧ στη Θεσσαλονίκη, πάλι μετά από δημοπρασίες, αφού είχαμε πάλι ξεφορτώσει εμείς οι δύο, άντε και με ένα τρίτο το πολύ άτομο, ένα ολόκληρο φορτηγό με τα εκθεσιακά υλικά, μέσα στο καλοκαιρινό λιοπύρι, όταν προετοιμαζόμαστε για τη Διεθνή του Σεπτεμβρίου με το κτίριο κυριολεκτικά να βράζει. Και ποτάμι ο ιδρώτας. Ούτε θα ξεχάσω ποτέ την παγωμένη τραβέρσα του αλουμινίου ή την κολώνα, που με θερμοκρασία το χειμώνα υπό το μηδέν ήταν σκέτος πάγος και έκαιγε τα χέρια πριν ακόμα προλάβεις να τη σφίξεις στην κολώνα. Έτσι κάπως λοιπόν ξεκίνησα πριν 35 περίπου χρόνια και συνεχίζω… όπως συνεχίζω… Αλλά αρκετά σας κούρασα! Έχω πολλά ακόμα να σας πω, μυστικά του εκθεσιακού παρελθόντος μου, μέρη της ιστορίας του κλάδου στην Ελλάδα, προσωπικές εμπειρίες, επαφές με τους πρωτομάστορες του χώρου και πολλά πολλά ακόμα… Κάποιοι λίγοι, σίγουρα θα αναγνωρίσουν ορισμένα από αυτά, είτε γιατί τα έζησαν, είτε γιατί όπως εγώ, τώρα που μεγαλώνω και που τα χρόνια περνάνε, συνειδητοποιώ ότι έχω γράψει μια μικρή ιστορία στον χώρο, άσχετα αν λίγοι με ξέρουν πλέον ή με θυμούνται… Kαι αυτές τις όποιες σκόρπιες, μη οργανωμένες ή και καταγεγραμμένες μνήμες, θα ήθελα πολύ να τις μοιραστώ μαζί σας… H συνέχεια στο επόμενο μάθημα… Δημήτρης Θεολογίτης   Μοιραστείτε το άρθρο Facebook Twitter Linkedin Οδηγός Αγοράς Πιο πρόσφατα Εκθεσιακές Ιστορίες Μαθήματα Εκθεσιακής Ιστορίας ή Ιστορίες Εκθεσιακής Τρέλας Mar 02, 2021 Απόψεις Εκθέσεις SOS Mar 02, 2021 Απόψεις Να ξεκινήσουν οι εκθέσεις… αλλά σε ποια εκθεσιακά; Mar 02, 2021 Διεθνή Η Berlin Photo Week διοργανώνεται "μαζί" με την IFA 2021 Mar 02, 2021 Εκθέσεις Tο the Architect Show επιστρέφει στις 26 και 27 Ιουνίου Mar 02, 2021 Εκθέσεις ARTOZA & FOODTECH 2021: Σημαντικές συνέργειες από την παράλληλη διοργάνωση Mar 01, 2021 Κλαδικά Η Ευρωπαϊκή Ένωση Εκθέσεων χαιρετίζει το σχέδιο για το πιστοποιητικό εμβολιασμού Mar 01, 2021 Άλλες εκδηλώσεις Το WordCamp Greece 2021 σε περιμένει και είναι δωρεάν! Feb 26, 2021 Εκθέσεις Νέες ημερομηνίες για τη FOOD EXPO 2021 Feb 25, 2021 Διεθνή Aπό τον Απρίλιο ξεκινούν τα πιλοτικά event στο Ηνωμένο Βασίλειο Feb 24, 2021

Εκτύπωση
Εγγραφείτε στο newsletter. Όλα τα νέα κάθε εβδομάδα στο email σας!